شنل لباسی است که نیمپالتو و نیمکت به حساب میآید. این پوشش آستین ندارد و روی شانهها را میپوشاند.این لباس مدتهای مدیدی است که فریبندگی خود را حفظ کرده است. شکلها، اندازهها، جنس پارچهها و چاپهای متنوعی که در دوخت شنل به کار میرود در طول قرنها تکامل یافته است و با نمادهای متفاوتی همراه بوده است. شنل در زمان با مفهوم قدرت همراه بوده است و با قلمرو خیال در ارتباط.
حتی اگرهر ساله، روسریهایی با ابعاد بزرگ (روسریهای طرح شِنل)، شالها و پانچوها به عنوان ترند پاییزی به دنیای مد بازگردند، امسال، در فصل زمستان شنل یک لباس کلیدی در کمد لباس خواهد بود. لورنس باریل[4]، مجری تلویزیون و نویسنده اثری با عنوان کتاب ِمقدسِ خرید هوشمند[5] میگوید: “امسال انتخابهای زیادی برای شِنل وجود دارد.” برخی از طرحهای شِنل مانند پتو، بسیار پوشاننده و بیشتر از جنس “پارچه های نرم”، و برخی دیگر از جنس پارچههای زبرتر و سِفت تری هستند.”
شنل که در قرن۱۸ نمادِ قدرت بود، درنمایش لباس طراح ایتالیایی، السا اسکیاپارلی[6] در سال ۱۹۳۶ همهی توجهها را به سوی خود معطوف کرد. شِنل، به عنوان پوششی جسورانه، به نماد فمینیسم در مد تبدیل شد. از آن زمان، شنل در اینجا و آنجا در مجموعههای طراحان مد دیده میشد تا سال ۲۰۱۶، زمانی که این لباس به ستاره نمایشهای کت واک تبدیل شد.